แปล มาทิดล้า
ตอนที่ 2 Mr Wormwood the Great Car Deler
"พ่อมีความรู้สึกฉลาดล้ำเลิศเหมือนๆกับพวกนักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดๆที่เขาสามารถคิดค้นยาเพนนิซิลินได้ ยูเรก้า!!! พ่อร้องออกมา พ่อคิดออกแล้ว"
"พ่อจะทำยังไง". ลูกชายถามเขา
"มาตรวัดความเร็วรถ" มิสเตอร์ วอร์มวู้ดพูด "มันไปทางสายเคเบิ้ลแล้วก็เชื่อมต่อกันไปทางด้านล้อหน้า
ดังนั้นพ่อจะไม่ต่อที่สายเคเบิ้ลนี้ที่มันเชื่อมกันกับล้อหน้าแล้วก็พ่อมีนี่สว่านไฟฟ้าความเร็วสูง ดังนั้นพ่อจับมันคู่กันไว้ที่ปลายสายเคเบิ้ลเเล้วเมื่อสว่านทำงานมันก็จะตีกลับตัวเลขจะถอยกลับหลัง. ลูกเข้าใจบ้างมั้ย? ตามพ่อทันหรือเปล่า?"
"เข้าใจครับพ่อ"
"สว่านนี้มันทำความเร็วได้ดีมาก" เมื่อพ่อเปิดเครื่องใช้งานมัน ตัวเลขตีกลับดีมากๆมันสุดยอดจริงๆ.
พ่อสามารถจัดการตัวเลขจาก 50,000ไมล์ให้เหลือแค่10,000ไมล์ ในเวลาไม่กี่นาทีก็สำเร็จและรถก็พร้อมขาย. รถทุกคันจะดูเหมือนรถใหม่. พ่อบอกกับลูกค้าว่ารถคันนี้วิ่งแค่10,000ไมล์เท่านั้นเองเพราะเป็นรถของผู้หญิงแก่ๆใช้ขับไปซื้อของสัปดาห์ละครั้งเท่านั้นเอง.
"จริงๆแล้วพ่อแค่เปลี่ยนเลขไมล์ด้วยสว่านไฟฟ้าเท่านั้นเองใช่มั้ย?" ไมเคิ้ลถาม
"พ่อจะบอกแกให้นะว่ามันเป็นความลับของธุรกิจ ห้ามไปบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาดถ้าไม่อยากให้พ่อไปนอนในคุกนะ. เข้าใจมั้ย?"
"ผมไม่บอกใครหรอกครับพ่อ". " พ่อทำแบบนี้กับรถหลายคันเลยใช่มั้ย?"
"ทุกคันที่ผ่านเข้ามาพ่อจัดการหมดเลย" พ่อพูด
"ทุกคันพ่อจะลดเลขไมล์แล้วจึงจะขายและด้วยความคิดที่พ่อได้ประดิษฐ์คิดค้นด้วยตัวของพ่อเอง"
"พ่อพูดด้วยความภูมิใจ" มันทำให้พ่อรู้สึกสุดยอด". มาทิลด้าซึ่งได้ฟังเรื่องราวอยู่ใกล้ๆ,พูดขึ้นมาว่า
"แต่ พ่อ นั่นมันเป็นการไม่ซื่อสัตย์เลยนะยิ่งกว่าตอนที่ใช้ขี้เลื่อยสะอีก. มันช่างน่ารังเกียจขยะแขยงที่สุด
พ่อคดโกงคนที่เขาไว้ใจพ่อ"
"ถ้าแกไม่ชอบใจงั้นก็ไม่ต้องกินข้าวกินข้าวในบ้านนี้" พ่อต่อว่า" เงินนั้นมันมาจากกำไรจากรถทั้งนั้น"
"เงินสกปรก". "หนูเกลียดเงินนั่น". มาทิลด้าพูด
พ่อเริ่มหน้าแดงด้วยความโมโห
"เเกคิดว่าแกเป็นใครถึงพูดแบบนี้" พ่อตะโกน
"เป็นหัวหน้าบาทหลวงของเมืองแคนเทอร์เบอรี่(ประเทศอังกฤษ)หรือเป็นอะไรถึงได้กล้ามาสั่งสอนพ่อเรื่องความซื่อสัตย์?แกมันก็แค่เด็กโง่ๆที่นึกอยากจะพูดอะไรก็พ่นๆออกมา ซึ่งไม่มีหัวคิดอะไรเลย""
"ถูกต้องแล้ว แฮร์รี่"แม่พูดขึ้นมา. และพูดกับมาทิลด้าว่า" แกชั่งกล้านะที่พูดกับพ่อแบบนั้น.เอ้าตอนนี้หุบปากของแกได้แล้วแล้วมานั่งดูทีวีกันแบบเงียบๆๆหน่อย"
ทุกคนอยู่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับกินข้าวเย็นโดยวางถาดอาหารไว้ที่ตักนั่งหน้าจอทีวีกัน
มื้อเย็นหน้าจอทีวีกับถาดหลุมอลูมิเนียมแบ่งแยกอาหาร มีสตูเนื้อตุ๋น ,มันฝรั่งต้มและถั่วต้ม
มิสซิส วอร์มวู้ดนั่งกินอาหารไปด้วยตาก็มองไปที่ละครอเมริกันที่หน้าจอทีวีหล่อนเป็นผู้หญิงรูปร่างใหญ่
ย้อมผมด้วยสีบรอนด์แพทรินัม ยกเว้นตรงโคนผมที่จะมีสีน้ำตาลทึมๆๆโผล่ขึ้นมาเธอก็จะจัดการย้อมสีผมด้วยตัวเอง. หล่อนเป็นผู้หญิงที่โชคไม่ค่อยดีเท่าไรเมื่ออ้วนลงพุงเธอจะใช้เข็มขัดรัดไว้รอบๆๆเอวเพื่อป้องกันไม่ให้พุงมันโผล่ออกมา
"มัมมี่. " มาทิลด้าถาม. หนูขอไปกินข้าวในห้องอาหารโน้นจะไดมั้ยค่ะเพราะหนูจะได้อ่านหนังสือไปด้วย"
พ่อหันมามองมาทิลด้าท่าทางโมโห" พ่อไม่ให้ไป" เขาพูดพร้อมขบฟันไปด้วย
"มื้อเย็นทุกคนต้องกินข้าวด้วยกันทั้งหมดที่โต๊ะห้ามไปกินที่อื่นจนกว่าทุกคนจะอิ่มแล้วเท่านั้น"
"แต่พวกเราไม่ได้นั่งกินที่โต๊ะนี่ค่ะ"
"พวกเราวางถาดไว้ที่ตักแล้วก็นั่งดูทีวีกัน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น